Verslagen bestuur en groepen

Aat neemt afscheid als voorzitter, (van Katinka)
Dinsdag 10 januari legde Aat de voorzittershamer neer, en dat was een hele stap.
Toen het Pastoraat Oude Wijken ruim 9 jaar geleden failliet ging besloten een paar mensen van de Buurtkerk dat het Oude Westenpastoraat een doorstart zou kunnen maken. Inhoudelijk was het goed werk, én waar zouden ze anders moeten kerken? Er werd contact gezocht met wijkpastoraat Middelland, dat in hetzelfde schuitje zat en er werden plannen gemaakt voor een nieuwe stichting.
Aat was daarin één van de belangrijke trekkers. Toen de Stichting Wijkpastoraat Rotterdam West een feit werd, was het bijna logisch dat Aat voorzitter zou worden. De stichting maakte een rooster van aftreden en zorgde ervoor dat niet het hele eerste bestuur in één keer zou moeten aftreden, met als gevolg dat Aat nu uit het bestuur moet.
Door de jaren heen waren er veel vrijwilligers die de kar wilden trekken, zowel uit Middelland als het Oude Westen, en Aat hield daarbij steeds het overzicht en was daarnaast bij alle grote acties betrokken. Wijkpastoraat Rotterdam West is de afgelopen jaar flink gegroeid, geprofessionaliseerd én steeds meer van betekenis geworden voor buurtbewoners. Aat heeft daarin veel gemaakt en meegemaakt:
een rattenplaag:  een paar verhuizingen: de Union van de Sint-Mariastraat (naar de Gaffelstraat en weer terug) en van Tidemanstraat naar BMVier; de oprichting van de stichting is een groot succes geweest, evenals het 5-jarig bestaan. Aat haalde daar Stevo Akkerman binnen; samenwerking met het binnenstadspastoraat; de vele fondsen die hij binnen wist te halen; de eetclub, de buurtkerk; het minisymposium in september leerde ons dat we op het goede spoor zitten.

Bij dat alles voerde ‘trouw aan bewoners’ bij Aat de boventoon en ondergrond.
Aat, bedankt voor alles, en we zijn blij dat je een rol wilt blijven vervullen in de financiële commissie, de buurtkerk én natuurlijk het poetsen van het fornuis na de eetclub.
(De afgelopen 9 jaren schreef ik in het bulletin het rubriekje ‘Vanuit het bestuur van het Wijkpastoraat’ over de wederwaardigheden van het Wijkpastoraat. Ik ben geen bestuurslid meer, maar blijf wel betrokken. Het was hard werken, maar het was ook mooi. We gaan als Wijkpastoraat, vrijwilligers, werkers en bestuurders, gewoon door met er zijn voor de bewoners van Rotterdam West.
Hartelijke groet Aat)

Rechtvaardigheid en Solidariteit  (van Mak, de nieuwe voorzitter)
Per 10 januari 2023 heeft Aat, onze huidige voorzitter, vanwege onze eigen statuten na twee fantastische termijnen van vier jaar het bestuur verlaten. Gelukkig blijft hij actief in de financiële commissie.
Mij is gevraagd de voorzittershamer van hem over te nemen en dat doe ik graag omdat ik geloof in de toegevoegde waarde van het wijkpastoraat. Bij deze acceptatie heb ik de volgende overwegingen:
Wat ik het belangrijkste vind is solidariteit. Daarnaast zijn er teveel ongelijke kansen, door financiële of gezondheidsproblemen. Ongelijke kansen in opleiding en werk, mensen kunnen hun talenten niet ontplooien, zijn daardoor kwetsbaar. Dat kan tijdelijk zijn en mensen kunnen dan hulp of ondersteuning nodig hebben. Het effectief bereiken, ondersteunen en bieden van kansen aan mensen in deze posities is de opgave.
Binnen het wijkpastoraat werken we met persoonlijke netwerken en sleutelfiguren, vanuit een  religieuze of levensbeschouwelijke motivatie. We worden geprezen om onze laagdrempeligheid en nabijheid. We willen voor mensen in kwetsbare posities een belangrijke rol spelen als onderdeel van een vangnet. We zijn ook flexibeler ten opzichte van andere formele instanties.
We zien wel dat bijvoorbeeld situaties van armoede bij mensen een web van uitsluiting vormen waar niet alleen de persoon voor verantwoordelijk is. Het gaat vaak om een samenloop van verschillende negatieve toevalsfactoren. Toevalsfactoren overkomen je tegen wil en dank. Zo zijn kinderen niet schuldig aan hun armoede, een kind kiest niet in welk gezin het geboren wordt.
Het is van belang te snappen hoe het met mensen gaat en wat dat vervolgens betekent voor de samenleving als geheel. Ons werk gaat uit van vertrouwen en ontmoeten: samen eten, samen koken waarbij we een veilige plek willen bieden waar ook de mogelijkheid is om over persoonlijke problemen te praten.
Als bestuur vind ik het belangrijk dat we, samen met de commissies en de adviesraad, de werkers ondersteunen waar mogelijk en waarbij we met elkaar leren hoe we ons staande kunnen houden en :
Waar het uiteindelijk om gaat is dat onze wijkbewoners betere kansen krijgen om iets van hun leven te maken.